الان که اینو مینویسم،گریونم برای یک دنیا گذشته
برای کودکی محو خودم
وای که چقد ی آهنگ ،یه صدا میتونه همه چیو زنده کنه
وای که چقد احساس میکنم اون بچه کوچولوی گنگ و محوِ توی زیر زمینم ک یواشکی آهنگ های کاست آبجیشو گوش میده و میره تو دنیای خودش
اول اولا ک #بیپفا می اومدم یه دختره بوداسمشو گذاشته بوداکبر جوجه،کلا از #بیپفا اون تو ذهنم بود(اون دختره که اسمش اکبر جوجه بودو پروفایلش دختر باتیپ پسرونه بود)
تو اون دنیا جاذبه انقد کم بود ک وقتی میپریدی هوا خیلی میرفتی بالا برای همین حس پرواز رو تجربه کردیم
اما همش فرار میکردیم و ترس از اینکه اون موجود مارو بگیره
مادام
، بی سر و صدام باشه که چه بهتر
))))))))))))))))))))
: )))
الان که اینو مینویسم،گریونم برای یک دنیا گذشته
28 دیبرای کودکی محو خودم
وای که چقد ی آهنگ ،یه صدا میتونه همه چیو زنده کنه
وای که چقد احساس میکنم اون بچه کوچولوی گنگ و محوِ توی زیر زمینم ک یواشکی آهنگ های کاست آبجیشو گوش میده و میره تو دنیای خودش
حس خوبیه ولی خب غیر ارادی گریم گرفت
قطعا من تو همون راه رو موندم و دارم اخرین برگ منوچهر طاهرزاده رو گوش میدم و یک دنیا دغدغه ی کودکانه دارم،
28 دی،
28 دیویرگول میذارم و مکث میکنم و یک دنیا حرف رو نمی نویسم